انتظار

دوســت داشتــم حــالا زنـــے باشــم ڪـه / بـــاردارم /

 و انتظــار ِآمــدن ڪـودڪــے را مــےڪـشم...(!)

مـــے رفتــم جلوے آینه دست مـــےڪـشیدم به / برآمدگـــے ِشـڪـمم /

و اصـلا خیــالم نبـود که اے واے همـه ے قیافه ام ریختـه است به هم... (!)

مــوقع بالا رفتن از پلهـ هــا سنگین پــا مــے برداشتـمــ و / نفــس و نفس / مــے زدم...

تــوے ِ پارڪـ مــے نشسـتم و به بــازے بچــه هاے کوچک

 ولــے بزرگتر از/ ڪـودڪـ ِ نیامـــده ام  /نگــاه مــےڪـردم...(!)

و زنــےڪـه ڪـنار دستــم نشسته بود مـی پرسید: به سلامتـے کـے فارغ میشـے ؟... /

لبخنــد مـــے زدم / و مثــلا تاریخ مـــے گفتم..

و او شــروع مــےڪـرد از  / خاطرات زایــش ِ و رویــش ِفرزندش /

مــے گفت و هشدار مـــے داد ڪـه چــه کنم

و میــان صحبــت هاش هواسـش مــے رفت پـــے ِ فرزنــدش و فریــاد مــے زند : مواظــب باش مـامـان ..

مـــے رفتم لباســهاےڪـوچـڪـش را با شــوق هــزار بار و چــند بار

 /نگــاه مــےڪـــردم / و فــداے ِ قد و بالاے نیــامده اش مــے شـــدم ...(!)

 و هــــے روزهاے نیامده را /مــــے شمردم / ڪـه ببینــم ڪـــے ســر مــے رسد وقــت فراغ

و تــوے دلم مــے گفتم : ڪـــی مـــے آیی پــس مادر ؟...(!)

مــیل ِ مادرے ام دارد / طغیــان / مــےڪـنــد

گمــان مـےڪـنـم نیاز ِ شــدیدے دارم/ ڪـودڪـے را در آغوش بـڪـشـم / و ببــویمش...(!)

و اصــلا یــادم نیاید چــرا این همه سخــت گذشت روزهــاے ِ رفته ...

گمــان مــےڪـنم  / هــر دخترے و هــر زنــے /

نیاز دارد موجــودے را بغــل کند ... ڪـه از بطــن ِ خـــود اوست ... (!)

انــگار ڪـن از همــــه ی عالــم ِ غیــب و ناگفته هـــاے ِ دلــت خبر داشتـــه باشــد ...(!)

اصلا هـــر زنــــے / نـــیاز دارد / ڪـســـے مادر صدایـــش کنـد ...(!)